We hebben geen houvast meer
“Allen ondergaan we de gevolgen van de crisis. De grootste pijn is wel de grote onzekerheid op bijna alle gebieden. We hebben geen houvast meer en zijn niet langer zeker van onze baan, van ons inkomen, van ons pensioen, van onze toekomst? De stress slaat toe…
Schoonmaak
Crisis is vooral een schoonmaak van wildgroei en verouderde schijnzekerheden. We moeten groeien. Wat niet groeit, gaat dood en wordt opgeruimd. Na de schoonmaak groeien er nieuwe zekerheden die dieper geworteld zijn en beter houvast bieden aan de wisselvalligheden van ons leven. Ze zijn spiritueler.
Bij het beklimmen van een berg kunnen we verdwaald raken op de kronkelpaden. Dat maakt ons bang en onzeker. Maar als we aan de top gekomen zijn is alle angst weg want we kunnen alles overzien. In een crisis ervaren we eenzelfde proces. We lijken verdwaald en zijn onzeker totdat we op een zeker moment alles overzien vanuit een dieper spiritueel standpunt. Dat is onze innerlijke zekerheid van de geest.
Stilte
Een moment van stilte kan ons van deze zekerheid bewust maken en doen beseffen waar het om gaat. Opeens ontdekken we dan waar het om gaat, wie we zijn en wat we eigenlijk graag willen. Dat is onze roeping. Het stilstaan bij onze diepste verlangens kan ons een gevoel geven van zekerheid en innerlijke rust. Het is alsof we het leven innerlijk kunnen smaken en proeven. Er groeit een zekerheid die de situatie overziet zoals een bergbeklimmer vanaf de top van een berg het geheel kan overzien. Op dit niveau voelt een moeder aan dat haar kind ziek is, ofschoon de arts niets kan vinden. Pas later blijkt dat de moeder gelijk had. Zakenmensen voelen opeens aan dat er een kans is waar ze op ingaan en slagen. Het is een zekerheid van binnen uit die het hart kan aanvoelen maar niet verstandelijk te bewijzen is.
Kansen
Ik geloof niet in het toeval, maar wel in het feit dat kansen mij toevallen. Op die kansen kan ik enkel JA of NEEN zeggen vanuit een innerlijke zekerheid. In mijn leven zijn al mijn serieuze plannen mislukt. Mijn successen heb ik vooral te danken aan dergelijke kansen die mij toevielen en waar ik JA op zei. Dat werd vaak mijn succes. Ik wist niet goed waarom ik het deed maar ik had succes. Dit intuïtief aanvoelen van mijn kansen noem ik onze roeping, dat zijn onze diepste dromen en sterkste idealen die een bron zijn van levensvreugde en innerlijke zekerheid.
Houvast aan de innerlijke zekerheid
Helaas hebben we het vaak te druk om even stil te zijn of in te gaan op die roerselen van onze ziel. Een plotselinge opwelling van geluk of nieuw inzicht laten we voorbij gaan en zoeken een rationeel antwoord erop zonder te beseffen dat dit kostbare momenten zijn die ons toevallen. Deze spirituele gevoeligheid komt niet vanzelf maar vereist oefening. Vaker een moment stil zijn en je afvragen wat je aan het doen bent kan ons van de zin en essentie ervan bewust maken. Regelmatig door de dag een moment stil zijn schept innerlijke zekerheid. Een korte dagelijkse bezinning of meditatie kan ons hierbij helpen.
Paul de Blot, 16 november 2009
Paul de Blot is Hoogleraar Business Spiritualiteit
Nyenrode Business Universiteit”
Het verhaal van Paul inspireert en bevestigt mij in mijn eigen proces van bewustwording en innerlijk houvast, een proces dat de levensader vormt in mijn werk en leven.
Door wat of wie word jij in je werk en leven geïnspireerd?
Be the change you want to be and implement the change you want to reach. Kees
Ga terug naar overzicht
Heel erg mooi artikel! En ook precies zoals ik het ervaar en naar leef.
Constateringen zonder zweverig te worden. Goed verwoord dus.
Als jij akkoord bent, wil ik het graag delen binnen mijn netwerk.
Hi Hans, Dank. Dat delen lijkt me een goed plan. Met bronvermelding uiteraard. Dat ben ik ook Paul verplicht. Groet. Kees
Dag Kees,
Ik ervaar elke keer veel plezier aan het lezen van je artikelen, dus veel dank voor je inspiratie…. echter, de kans blijft, zoals het zich nu aandient, dat wanneer je andermans kennis en inzichten gaat uitdragen, dat je mij niet weet te raken met dit artikel. Dit komt, omdat ik mogelijk in de knoop kom met bepaalde termen, waaronder zekerheid en onzekerheid wel de grootste zijn.Je schrijft bijvoorbeeld dat ‘De grootste pijn is wel de grote onzekerheid op bijna alle gebieden’. Ik ben er van overtuigd dat onzekerheid juist het grootste cadeautje is wat deze crisis ons allemaal brengt.
We zijn allemaal al eeuwenlang op zoek naar gemoedsrust door enige mate van zekerheid, onszelf niet bewust zijnd, dat zekerheid altijd in ons verleden ligt en nooit gevonden kan worden in onze toekomst… en het grappige is, dat het NU helemaal geen behoefte heeft aan zekerheid.
Het is dan ook de schijnveiligheid waar velen zich aan vasthouden, terwijl de enige plek die we kunnen bedenken, die ons alle mogelijkheden biedt waar we al eeuwen naar op zoek zijn, juist de onzekerheid is.
Fijne dag vandaag
Hans
Hi Hans. Dank voor je comment en je compliment.
Even voor de duidelijkheid! Dit verhaal is geschreven door Paul de Blot. Ik citeer of interpreteer Paul uitdrukkelijk en bewust niet! De column is dus letterlijk hetgeen Paul destijds schreef en zijn tekst spreekt me aan.
Je schrijft dat het verhaal je niet raakt. Als ik de woordloop van je comment zo zie heb ik daar wat twijfels over….. ;-). Het raakt je wel degelijk maar niet zo positief als ik je goed begrijp. Mij raakt de teneur van het (hele) verhaal positief.
Persoonlijk heb ik de zekerheid (het houvast) in mezelf gevonden en dat lees ik ook in Paul’s woorden.
De onzekerheid die jij aanhaalt: “de grootste pijn is wel de grote onzekerheid op bijna alle gebieden” houdt mij niet bezig. Om die onzekerheid als het grootste cadeau te zien gaat me evenwel te ver, ook al voel ik wel aan wat je bedoelt als ik een hoge metapositie inneem.
Aangezien Paul de Blot ook zelf op mijn verzendlijst staat voor mijn blogs sluit ik niet uit dat hij zelf nog gaat reageren op je comment.
hartelijke groet, Kees
Toeval bestaat niet..
Ik was vanmorgen, zoals wel vaker, aan het schrijven. Nu eens geen columns, maar stukken voor mijn boek over mensgericht organiseren.
Waar schreef ik over: onzekerheid, intuïtie, ‘voelen’ en ‘weten’ versus de ratio, de meetbaarheid en bewijsbaarheid. Dit stuk valt als een warme deken over me heen. Bedankt voor het delen.
Dag Hans. Dank voor je comment. Mooi wat je zegt over die warme deken. Zo voelde het voor mij ook toen ik het stuk voor het eerst las. Groet, Kees
Mooi stukje, past ook prima bij de channeling van Marcel Hermsen over de dagenergie.
Voor mij is het het verbinden met de eigen bron van wijsheid… en weten dat het goed komt…
… niets zo lastig als je (aangeleerde) onzekerheid en overtuigingen loslaten en zien dat het ook andere gezichtspunten heeft
Hi Anja, Dank voor je comment. Voor jou is het het verbinden met de eigen bron van wijsheid… en weten dat het goed komt. Ik wil graag het laatste woordje ‘komt’ vervangen door ‘is’… 😉 groet, Kees
Vrienden,
Onzekere tijden? Ach. ’t Is meer uitzuivering. Het mooie van de crisis is namelijk dat veel mensen inventiever worden, weer meer aansluiting bij echte vrienden vinden, idealen op elkaar afstemmen, elkaar eerlijk en overzichtelijk de bal toe spelen, intenser netwerken. Groei is niet meer vanzelfsprekend en ook niet echt zo nodig. Consolideren is al mooi. En ondertussen gaan we wel meer zwart werken, ritselen en regelen om onze verliezen in de witte wereld te compenseren. We worden kritischer op de geldgraaiers, op de geldwolven in de zogenaamd vrije markteconomie. Wij zijn genaaid door de beleggers en de banken, door de verzekeraars en de politici. Door de topmanagers en hun obsessieve winstmodel. Tja. Daar word je wijzer van. Beetje meer bescheiden, iets rustiger. Mediteren doe ik niet meer, dat is voor mij ook een vorm van nutteloos onthechten gebleken. Ik ga nog even kijken naar de pompoenplantjes in mijn volkstuin. Straks wat ruilen met die mevrouw die zo veel venkel heeft staan. Het kan een heerlijke zomer worden.
Dag Peter. Dat laatste hoop ik van harte. Zitten we allen op te wachten denk ik zomaar.
Dank voor je comment. Ik vind het wel grappig dat je zegt dat we kritischer worden op de geldgraaiers en de geldwolven en tegelijkertijd meer zwart werken, ritselen en regelen. Wat is volgens jou het principiële verschil tussen een ritselaar die zwart werkt en een geldgraaier…;-)? Groet, Kees
Inspirerend artikel, dank daarvoor.
Dag Willem. Dankjewel!
tja, is het geen illusie ‘de top’ bereikt te hebben en te menen dat je vanaf dat punt ‘alles kan overzien’? Ergens op je levenspad vol kronkels, hobbels en vergezichten kan het je af en toe overkomen dat ‘besef van levend wezen’ zijn samenvalt met ‘waar je bent’.
Kees, voor mij plakte Paul de Blot de thema’s crisis, ontwikkeling, groei en spiritualiteit aan elkaar in woorden die me niet inspireren. Zijn artikel van 2009 biedt me geen ‘ver gezicht’ maar wel een uitnodiging stil te staan, me te bezinnen, te ontvangen en te delen.
hartelijke groet aan alle lezers en een ieder die een bijdrage levert. Dank Kees, dat je daar een platform voor biedt.
Hi Toos. Fijn jouw comment. Volgens mij pak je precies de essentie die Paul bedoelt en die hij een beetje ‘met de voeten op grond’, zo je wilt een beetje rationeel, heeft verwoord, te weten: ‘Het besef van levend wezen dat samenvalt met waar je bent’. Paul nodigt uit dagelijks een paar keer stil te zijn, om met behulp van een overdenking of meditatie die essentie te blijven voeden en dat is precies de intentie die me in het stuk aanspreekt. Dankjewel en groet, Kees.