Daddy, may I ask you a question?
Zoals je weet praat en schrijf ik graag over persoonlijke waarden. Een tijdje geleden kreeg in een rakend verhaal ‘Daddy, may I ask you a question?’ toegestuurd van mijn vriend Patrick. Ik wil het graag met je delen.
Misschien heb je het al eens gezien? Maar toch… Er zit veel in over aannames, referentiekader, oordeel en realisatie van persoonlijke waarden. Een ieder die iets dergelijks heeft meegemaakt kan zich er een voorstelling bij maken. Dat is de kracht.
The question…
SON: “Daddy, may I ask you a question?”
DAD: “Yeah sure, what is it?”
SON: “Daddy, how much do you make an hour?”
DAD: “That’s none of your business. Why do you ask such a thing?”
SON: “I just want to know. Please tell me, how much do you make an hour?”
DAD: “If you must know, I make $100 an hour.”
SON: “Oh! (With his head down).
SON: “Daddy, may I please borrow $50?”
The father was furious.
DAD: “If the only reason you asked that is so you can borrow some money to buy a silly toy or some other nonsense, then you march yourself straight to your room and go to bed. Think about why you are being so selfish. I work hard every day for such this childish behavior.”
The little boy quietly went to his room and shut the door.
The man sat down and started to get even angrier about the little boy’s questions. How dare he ask such questions only to get some money?
After about an hour or so, the man had calmed down, and started to think:
Maybe there was something he really needed to buy with that $ 50 and he really didn’t ask for money very often. The man went to the door of the little boy’s room and opened the door.
DAD: “Are you asleep, son?”
SON: “No daddy, I’m awake”.
DAD: “I’ve been thinking, maybe I was too hard on you earlier. It’s been a long day and I took out my aggravation on you. Here’s the $50 you asked for.”
The little boy sat straight up, smiling.
SON: “Oh, thank you daddy!”
Then, reaching under his pillow he pulled out some crumpled up bills. The man saw that the boy already had money, started to get angry again. The little boy slowly counted out his money, and then looked up at his father.
DAD: “Why do you want more money if you already have some?”
SON: “Because I didn’t have enough, but now I do.
“Daddy, I have $100 now. Can I buy an hour of your time? Please come home early tomorrow. I would like to have dinner with you.”
The father was crushed. He put his arms around his little son, and he begged for his forgiveness.
Wrap up…
It’s just a short reminder to all of you working so hard in life. We should not let time slip through our fingers without having spent some time with those who really matter to us, those close to our hearts. Do remember to share that $100 worth of your time with someone you love? If we die tomorrow, the company that we are working for could easily replace us in a matter of days. But the family and friends we leave behind will feel the loss for the rest of their lives. And come to think of it, we pour ourselves more into work than to our family.
Ik heb een plan: ik geef mijn zoon Jones (12 weken oud) de tijd die hij van me wil. Sterker nog, ik geef ‘m zoveel dat hij me zat wordt. Mijn moeder heeft dat ook gedaan, maar ik had me geen betere moeder kunnen wensen.
Hi Cedric. Ik hoop er heel lang getuige van te mogen zijn. Hug. Kees
Prachtig verhaal Kees, als altijd zeer inspirerend.
Dankjewel Bert. Leuk dat je reageert. Groet, Kees.
Heel mooi verhaal, ontroerend en wakker schuddend!
Ik wens iedere ouder toe dat zij/hij de les die uit dit stukje geleerd kan worden, geregeld toepast!
‘Inderdeed’. Dankjewel! Willie. Hug. Kees
Heel herkenbaar Kees, dankjewel !!
Hi Robert. Dank voor je reactie. Leuk dat je reageert. Groet, Kees
Mooi verhaal Kees. Covey, he. We zijn zo druk bezig met werk en andere dingen, maar wat is nu werkelijk belangrijk in het leven. Ik heb mijn vader zoveel vragen gesteld, dat hij zei: houd nu eens op met vragen, ik weet de antwoorden niet. Mijn vader was wel veel weg, want had zich als heilig doel gesteld het beter te doen als zijn vader, die een beetje een klaploper was zo ik uit de verhalen begrijp. Mijn Pa wilde leren en goed voor zijn gezin kunnen zorgen, maar was er daardoor denk ik niet altijd voor zijn vrouw. Toch een fijne vader al was hij wel heel dominant. Ik mis hem nog altijd. Als dat gevoel er is, heeft ie het goed gedaan, toch.
Ha Lucy. Dankjewel. Vooral je laatste zinnen spreken me aan. Pure liefde, toch. Liefs en groet, Kees
Mooi verhaal. Terwijl ik het las ging er van alles door mijn hoofd, zoals: misschien wil de zoon een rekening voor iemand betalen?
Een verrassende eind van het verhaal, en toch herkenbaar: tijd doorbrengen met je naasten is onbetaalbaar.
Hi Annemarie. Dank voor je reactie. Ja leuk hè. Je wordt onderweg lekker op het verkeerde been gezet. Elke keer als ik het verhaal teruglees raakt het me weer. Straks gaan we naar goede vrienden om te barbecuen. Ik voeg dus maar gelijk de daad bij het woord ;-). Liefs en groeten, Kees
mooie spiegel…
Hi Ingrid. YEP!
Deze vader en kind leven in mij. Het gaat er dan om dat je tijd geeft aan je zelf…
Gelukkig hoef ik voor mij zelf aan mij zelf geen geld te betalen….het is een kwestie van af en toe even stil willen en kunnen staan…..voor elkaar….bij elkaar…
Bedankt Kees voor het delen van dit verhaal…..het is zo simpel van begrip….
Hi Ronald. Fijn dat je reageert. Dank voor je comment. Inderdaad tijd geven aan het kind in jezelf. Mooi gezegd. Groeten, Kees
Dank-je-wel voor het delen van dit verhaal waarin heel mooi duidelijk wordt dat groeien om een kwetsbare en reflectieve houding vraagt en dat oordelen het groeien belemmert.
Dag Abdulqadir. Dank voor je reactie. Je verwoordt de essentie uit het verhaal.
En tegelijkertijd de kern van mijn werk: mensen leren uit het oordeel te blijven door ze wakker (bewust) te maken. Groeten, Kees
Hoi Kees, ik zit nu pas je verhaal te lezen. Op 17 juli waren wij de verjaardag van onze jongste dochter aan het vieren. Dus even geen mail en werk, even bij elkaar, even tijd voor elkaar. Oordelen is makkelijk, hetgeen gebeurd is in een kader plaatsen en van meerdere kanten bekijken heeft mij geholpen. Mijn vader was en is er niet vaak, maar hij zit wel in mijn hart, we zijn nauw verbonden vanuit ons diepste zijn en dat is waar het om gaat!
Bedankt voor de mooie gedachte.
Dag Astid. Dank voor je ‘verlate’ comment. Het leren kijken en ervaren om gebeurtenissen vanuit meerdere perspectieven te zien vind ik een heel sterk ‘instrument’. Ik heb daar zelf ook veel aan. Groeten, Kees
Test 5
test
Test patrick