Eerst geloven… dan zien
Je leest het goed: ‘Eerst geloven… dan zien.’ Het gezegde ‘Eerst zien… dan geloven’ wordt vaak gebruikt. Als je dat tot je door laat dringen voel je dat het een cliché is, een belemmerende overtuiging, die je in een negatieve houding van twijfel en scepsis houdt. En juist door die houding vergroot je de kans dat er niets verandert. Waarom? Omdat de richting van de energie ‘negatief’ is.
Stel dat ik over een maand een workshop over ‘coaching met muziek’ wil houden en er nog niets aan voorbereiding ligt. Als ik er dan de overtuiging ‘eerst zien dan geloven’ aan hang, voel ik onmiddellijk dat het gezegde me –onbewust?- ontmoedigt. Want ik zeg in feite: “Ik wil de inhoud van de workshop eerst concreet kunnen zien voordat ik kan geloven dat deze er volgende maand staat.” Dit is een verkeerde houding en het levert mij een draai in mijn maag op.
Het klopt wel als ik het gezegde omdraai naar: ‘Eerst geloven… dan zien’, want ik zeg dan: “Ik geloof dat de inhoud van de workshop er over een maand ligt en tegen die tijd zal ik dat kunnen zien.” Dat vind ik logisch en het levert mij een ‘boost’ in energie en zelfvertrouwen op om aan de slag te gaan. Daarmee heb ik de richting van de energie naar ‘positief’ veranderd.
Bij de uitleg van een ‘intuïtieve’ oefening in een coachingtraject bijvoorbeeld zeg ik tegen een sceptisch ingesteld persoon: “Op grond van mijn ervaring kan je rustig geloven in je intuïtieve vermogens en van me aannemen (eerst geloven…) dat je straks zult zien of ervaren (dan zien) dat deze oefening ook bij jou werkt en dat je in staat zult zijn met het verkregen inzicht aan de slag te gaan.
Welk inzicht heeft jou een ‘boost’ in energie gegeven?
Ik nodig je uit in het onderstaande veld jouw ervaringen en zienswijze te delen.
Dank je wel voor je berichtje. Eigenlijk is het principe eerst geloven en dan zien één van de oudste principes dat er bestaat. Een principe dat in diverse (bijna alle) geloven / religies gebruikt wordt, ik denk altijd maar zo mensen kunnen in kerken en moskeeën dit principe wel handhaven maar in het dagelijkse leven of op hun werk laten ze dit principe geheel varen. Dat verbaast mij soms wel, er ligt hier een mooie uitdaging / taak voor jou weggelegd. Succes !!!
Ik ga de uitdaging en de daarbij behorende verantwoordelijkheid helemaal aan. Dankjewel Mark.
Wanneer je een uniek onderscheidend product of service wilt ontwikkelen is de sleutel tot succes “Eerst geloven …..dan zien”. Immers, compleet uitgewerkte concepten die (deels) gebaseerd zijn op bestaande concepten (“eerst zien ….dan geloven”) brengen niets vernieuwends of deels vernieuwing in termen van extra kwaliteit maar is al snel weer gewoon. Het maakt keuzes overigens niet minder interessant. Doet me denken aan de tijd waarin Jezus leefde. Een tijd waarin men allerlei wonderen zag en soms nog steeds niet geloofde. Maar doet me ook denken aan de tijd waarin we juist nu leven. Een tijd waarin we eerst zullen moeten geloven voordat we weer kunnen zien! Ik wens iedereen veel wijsheid toe!
We leven in boeiende tijden Arjen. Ik sluit me aan bij je wens in de laatste zin. Dankjewel.
Eerst zien dan geloven is meer een discussie tussen gelovigen en niet-gelovigen. Gelukkig is in het dagelijks leven de issue niet zozeer eerst zien, dan geloven, maar een paradigma van: Laat maar eens zien dan. Kom maar op met je product, je visie of wat er dan ook in het spel is. Om me heen zie ik overigens meer wonderen dan me lief is. Die wonderen kunnen in heel kleine dingen zitten, maar ook op groter formaat voorvallen. Als je net als ik iedere dag in verwondering begint, valt het allemaal nog reuze mee ook;)
Terug naar het kind in jezelf Tejo. Mooi om je dag in verwondering te beginnen. Voelt goed.
Je bent niet de enige die er zo over denkt. Je bent in goed gezelschap van niemand minder dan Johann Wolfgang von Goethe, die het volgende schreef in zijn “Maximen und Reflexionen”:
“Es begegnete und geschiet mir noch, dass ein Werk bildender Kunst mit beim ersten Anblick missfällt, weil ich ihm niet gewachsen bin; ahn’ ich aber ein Verdienst daran, so such’ ich ihn beizukommen, und dann fehlt es nicht an den erfreulichsten Entdeckungen; an den Dingen werd’ ich neue Eigenschaften un an mir neue Fähigkeiten gewahr”
Dat ging in dit geval dan wel over kunst, maar het principe is hetzelfde.
Een uitstekend adagium, Kees!
Dank je Jan. Wat een eer om in één naam genoemd te worden met Johann Wolfgang von Goethe. Ik krijg er rooie oortjes van. Leuke tekst om mijn Duits ook nog eens op te halen….;-).
Voor mij leverde het besef:
‘Het is naast een kwestie van kunnen, ook een kwestie van gunnen.’ een boost op. Als je die omdraait geeft het mij de leuk geformuleerde ‘draai in de maag’ op. Ik weet dat we het kunnen en dat mensen het ons gunnen, maar toch lijkt de gunfactor makkelijker behaald. Ik vind het een leuke blog en een grappig inzicht, dank daarvoor.
Graag gedaan. Cedric. Het bewijs dat jullie het kunnen heb je voor mij met deze website wel geleverd. En over gunnen ken je mijn houding wel.
Ik ben een echte “believer”: ik geloof in mezelf, in mijn eigen kracht.
Maar ik geloof ook in de mensen om me heen. Sommigen noemen mij naïef: ik zie het als positieve levenskracht.
Geloof is een oerkracht in ons allemaal: dus los van religie!
Ik wens iedereen veel geloof toe : -)
Dankjewel voor je overtuigende reactie Frieda en dank voor je wens met een knipoog.
ik zeg altijd: een koolmees is en blijft onzichtbaar zolang nog nooit iemand tegen je heeft gezegd: ‘kijk daar een koolmees’; ruimer gezegd alles wat niet in je bewustzijn aanwezig is is onzichtbaar.
Maarten. Zo is dat. Dank.
Ik heb het maar druk met je. Maar het voelt goed hoor. Het brengt me weer bij mezelf. Eerst geloven, dan zien, ervaar ik bijna dagelijks.
Misschien speelt daar m’n geloof ook wel in mee.
Toch geloof ik als er een vlinder om me heen vliegt, dat Adrie even bij me zit. ZIEN. Ook de relatie met de kinderen is een goed voorbeeld. Ik denk dat je het zelf ook nog weet. Je hebt eens tegen me gezegd, geloof in jezelf, je zult zien dat het eens gaat veranderen. We zijn nu in rustiger vaarwater. Conclusie: Ook ik ben een believer. Dat wens ik ook anderen toe die op zoek zijn.
Leuke drukte toch…;-). Mooi, Bets dat je je herinnert wat ik destijds tegen je gezegd heb. Goed nieuws dat rustiger vaarwater! Om te koesteren. Dank voor je reactie.
Als je ergens in gelooft sta je er ook achter en ben je gemotiveerder. Je gaat beter op je doel af en dan zie je resultaten. Het werkt bij mij. Ik geloof zeker in mijzelf maar bij anderen wil ik ook wel eens eerst zien. De ander zal ook moeten bewijzen waarom ik in hem/haar moet geloven.
Dag Hans. Dank voor je reactie. Intrigerende laatste zin. Als ik die ‘omdraai…’ wat doet dat met jou?
Hoi Kees,
Klopt helemaal, heb er geen aanvulling voor. Soms gebeuren er dingen met je zelf om even weer wakker geschud te worden. Als je gelooft zal het ook komen. In mijn beleving kun je zelf creëren wat je wilt gaan doen. Of wat het pad is dat je mag gaan bewandelen in het hier en nu.
groet
eric
Mooi je laatste zin Eric. Een pad in het hier en nu. Zonder de ‘belasting’ van het verleden of de toekomst. Dankjewel.
Dag Kees,
Veel dank voor het toesturen van je blog. Wat een leuk idee zeg. Ik was meteen enthousiast. Zo heb ik gisteren in deze zomerhitte heerlijk zitten overpeinzen of ik iets kan met jouw spreuk ”Eerst geloven en dan zien” en zo ja, of ik daar dan ook positieve energie bij ervaar, zeg maar.
Wel Kees, bij mij werkt het ongeveer zo:
Ik denk dat ik eerst een doel moet zien en daar dan vervolgens heel langzaam.. in…kan….gaan… geloven. Eenmaal begonnen aan mijn geloofsreis, krijg ik steeds nieuwe inzichten. Die nieuwe inzichten ervaar ik aanvankelijk als lastig, want ik moet steeds mijn doelen bijstellen. Pas achteraf ervaar ik ze als positief en besef ik dat mijn perspectief op de werkelijkheid a.h.w. iets gekanteld is, ruimer, begripvoller is geworden. Of deze ontwikkeling tot mijn doel zal leiden weet ik niet, maar uiteindelijk vertrouw ik daar toch op….
Ik denk dat het om het proces van het geloven gaat en de ervaring die je daar bij opdoet.
Vorig jaar hebben we in ons leesgroepje de avonturen van Odysseus besproken. Deze thematiek doet me denken aan jouw spreuk , met name Odysseus’ geloof in zijn thuiskomst.
Ter illustratie van mijn zieleroerselen, nog een korte samenvatting van Odysseus ‘reis :
“De opeenvolging van vele avonturen in de Odyssee verwijst mogelijk naar een onderliggende gedachte en/of moraal. Het hoofdmotief is allicht de zoektocht van Odysseus naar zichzelf, en Penelope is daarbij de verpersoonlijking van zijn vroegere geluk en geborgenheid.
De expeditie naar Troye betekende voor Odysseus een weggroeien van zichzelf in over-activiteit en sociale verplichtingen, in een wereld van macht, geweld en eigenbelang. Met de inname van Troye was het grote doel bereikt, maar precies daarom ontstond de crisis: het terugvallen op zichzelf, en het ontdekken van leegte en afstand.
Tijdens de terugreis wordt Odysseus geleidelijk gezuiverd van alle uiterlijke, vooral materiële, bindingen (rijkdom, macht, vrienden). Alle naar buiten gerichte gevoelens, zoals angst en verlangen, verdwijnen langzaam, en maken plaats voor de rustige zekerheid van de thuiskomst in zichzelf.”
Met lieve groeten,
Nellie.
Dankjewel Nellie. Wat fijn dat je zo’n prachtige, rakende reactie geeft. Je woorden ontroeren me en ik word er blij van. Heel mooi en herkenbaar die uitzuivering van Odysseus: “De rustige zekerheid van de thuiskomst in zichzelf”. Zo ervaar ik het ook. Het verhaal brengt me bij waarden, zoals vertrouwen en dankbaarheid. Belangrijke waarden die me houvast geven. Liefs en een knuffel, Kees.
Ik geloof erin dat ik altijd ‘gered’ zal worden. Dat er altijd een oplossing komt voor mijn ‘problemen’. Dat ontstond toen ik zo’n 13 jaar geleden ontslag nam en nog geen andere inkomstenbron had en wel mijn eigen broek moest ophouden (hypotheek, kinderen en mezelf). Ik had een financiele reserve voor 3 maanden. Toen ik binnen een maand had besloten zelfstandig verder te gaan, kwam het werk me toevallen. Ik heb geen nacht wakker gelegen van financiele zorgen, erop vertrouwend dat ik me hoe dan ook wel zou redden, al was het in een mamaloewagentje. Daarna dreigde ik nog verschillende keren door het nulpunt van mijn bankrekening te zakken. En telkens werd ik uit onverwachte hoek ‘gered’. Kwam er opeens iets op mijn pad, waardoor ik weer geld binnenkreeg. Dus… mijn geloof heeft zich ondertussen ook bewezen. Ik word altijd gered! Het levert mij een ‘probleemloos’ leven, maar volstrekt niet moeiteloos.
Dag Cora. Hartelijk dank voor jouw bijdrage. Indrukwekkend wat je vertelt. En een mooie bevestiging van hetgeen ik in mijn openingsverhaal bedoel.
De titel alleen al vind ik prachtig. Christocentrisch als ik denk, verwijs ik graag naar de Thomas Didymus, die – heel redelijk en invoelbaar overigens – het principe huldigde “Eerst zien, dan geloven.” Waarop Christus hem (volgens mij niet als verwijt, maar met alle empathie) voorhield: “Zalig zij die niet zien en nochtans geloven.” Dat raakt m.i. aan de kern van basisvertrouwen, objectconstantie, hoop-doet-leven etc. etc.
Kort en krachtig Margaretha. Mooie verwijzing met een ‘boodschap’ waar ik zoals je zult begrijpen achtersta…;-). Dankjewel.
Hi Kees, eerst geloven, dan zien is spiritueel. Eerst zien, dan geloven is aards. Mensen met een visie zien iets en gaan ervoor. Voor mij is dat niet geloven, maar echt zien. Alleen zien anderen het vaak nog niet. Iedereen krijgt intuïtief beelden aangereikt vanuit het universum. Het zicht kan daarbij worden belemmerd door het ego, overtuigingen etc. De kracht van de mind is zeer sterk en soms moeilijk te onderscheiden van het intuïtieve beeld. Ergo. Niet alles waarin je gelooft komt tot stand omdat het ook mentale plaatjes kunnen zijn. Daarom is het vaak ook een kwestie van doen. Stappen zetten, dan worden dingen vanzelf duidelijk en helder. Elke stap brengt het uiteindelijke beeld, zoals het bedoeld is dichterbij. Dat is datgene wat zich ontvouwt in de realiteit. Geen probleem als dat een ander plaatje is, tenzij je heilig in je eigen plaatjes gelooft. En ja, dat blijft lastig en nooit helemaal voorspelbaar. Gewoon blijven oefenen, je hebt er een leven lang de tijd voor.
Dag Albert. Je gooit me even in het diepe…;-). Dankjewel! Ik zie verschillende dimensies van zien in je woorden. Eerst geloven….vertaalt zich in VISIE, hetgeen een abstractie van zien of wellicht nog beter het zien van de ziener of visionair in zich draagt. ….en dan zien in de dimensie, waarin de visie zich vertaalt in concretisaties die met de zintuigen waar te nemen zijn c.q. te ZIEN zijn.
De rest van je comment komt op mij over als relativerend en dat maakt het mild en zacht of zo je wilt aards.
Heel mooi van je om een bijbelse notie als vertrekpunt van je beschouwing te nemen! Daarmee treed je in de voetsporen van talloze predikanten en pastores die in het verleden de slogan “ eerst geloven, dan zien” tot titel en thema van hun preken en meditaties maakten (google maar eens op die slogan).
Een inspirerende spreuk dus, maar het gaat me wat te ver om de inverse ervan: “eerst zien dan geloven” af te serveren als “een cliché, een belemmerende overtuiging, die je in een negatieve houding van twijfel en scepsis houdt”. Als ik een huis wil kopen, en mijn makelaar belt me op met een prachtverhaal over een “droomhuis”, etaleer ik dan een negatieve houding enz. wanneer ik tewerk ga volgens het “eerst zien dan geloven” cliché? Of, op een geheel ander terrein: Sylvia Millecam geloofde ook (in Jomanda) vòòr ze zag, en is aan zien zelfs niet meer toegekomen.
Bepleit ik hiermee dat “eerst zien dan geloven” superieur is aan “eerst geloven en dan zien”? Geenszins: de moraal van dit verhaal is van linguïstische aard. Wittgenstein zei het al: the meaning of a word (or phrase) is in the use. Oftewel: beide slogans hebben hun waarde, en welke van toepassing is, hangt af van de context, de situatie: in jouw voorbeelden geldt geloven-zien, in de mijne zien-geloven.
Je vraagt de lezer welk inzicht haar/hem een energie-boost heeft gegeven. Voor mij was dat – na jaren van nadenken en brainstormen (beiden hoofd-zaken) – de oplossing van een zwaar methodologisch probleem. Dat eureka-moment gaf mij een boost die uitkristalliseerde in tal van spraakmakende artikelen op mijn vakgebied.
Verder zijn het naast inzichten vooral ook aktiviteiten die mij energie geven, variërend van in storm en regen fietsen tot je erbij neervalt, tot het zingen van de Matthëus Passion.
Dag Ad. Dank voor je reactie. Eerst geloven dan zien komt voort uit mijn weg die ik de afgelopen acht jaar heb afgelegd. Het is een diep verankerd ‘motto’ of ‘weten’ en het is een metafoor voor mijn ont-wikkeling als coach en van grote betekenis/waarde voor mij. Er zit dus meer ernst en diepgang in mijn blog dan je wellicht aan hebt genomen.
In die context hebben Millecam en Jomanda niets te doen met mijn metafoor. Toveren kan ik niet al zou ik het dolgraag willen. En Ad, ik neem toch niet aan dat jij als religieus geïnspireerde kind aan huis bent in Lourdes en Kevelaer. En na zo’n excursie thuiskomt met een volstrekt overbodige 18-delige pannenset.
Fijn dat je mijn vraag hebt beantwoord. Dat ‘storm en regen’ (of sneeuw) brengt mij terug bij onze militaire marsen rond Middelburg in 1969/1970.
Dag Ad,
Graag reageer ik even op je stukje t.a.v. Sylvia Millecam. Persoonlijk vind ik het pijnlijk hoe vaak Sylvia Millecam’s hoogstpersoonlijke keuze in de publieke ruimte wordt gebruikt, in mijn beleving “misbruikt”, om eigen stellingen kracht bij te zetten.
Ik neem de vrijheid om daar nu maar eens op te reageren. Ik vind het aanhalen van Sylvia’s overlijden treurig, omdat zij heel bewust heeft gekozen voor waar zij in geloofde, maar vooral ook heeft zij gekozen om níet een pad te gaan waar ze níet in geloofde.
Zo zal een ander wellicht geloven in de werking van chemotherapie. Ook dat mag. Geen van beide wegen geeft garantie op overleven of op een waardig leven .
Je opmerking roept bij mij allerlei vragen op :
Wie ben jij en wie ben ik om te oordelen over de keuze op gebied van leven en dood van een ander ?
Vind je dat gepast ? Denk je dat ze spijt heeft van haar geloof ?
Kun je weten wat zij ziet of wat ze niet ziet ?
Kun je weten wat ze toen zag; of nu ?
Nou ja, tot zover maar even.
hartelijke groet, Josien
Jomanda definitief vrijgesproken door de hoge raad 12 maart 2013 !
Hoi Kees,
Hoe mooi om deze tekst zo te benadrukken. ‘Eerst geloven, dan zien’. Veel dingen die ik heb gedaan in het leven staan in dit teken. Soms tegen de stroom in durven geloven, terwijl ‘de hele wereld’ tegen je is. Dat is pas betekenis geven aan leven en opkomen voor wat je op deze aardbol komt doen.
Dank dat je me hier weer even aan herinnerd hebt.
Fijne groet en succes met waar je in gelooft!
Ben
Wow Ben. Dankjewel. Ik word er helemaal stil van. Een warme groet terug en hartelijk dank voor je wens!
En insgelijks vanzelfsprekend!
Inderdaad : “Eerst geloven dan zien”. Dat is al heel lang een beginsel in mijn leven, zonder dat ik me dat zo bewust was. Het begint met een hartsverlangen. Dat is een geloof in wat “goed” is: Waar word ik blij van ? Wat geeft mij vreugde ? Dan weet ik welke kant ik op wil , nog zonder dat het uiteindelijke doel zo helder is.
En dan de eerste stap zetten. Vaak is daar echt moed voor nodig, omdat ik veel weerstanden van buitenaf of van binnenuit moet overwinnen. Mijn hart – mijn geloof in mijn hartsverlangen – geeft de richting. Mijn verstand is er voor de praktische uitvoering, voor het gezonde boerenverstand. De volgende stappen dienen zich vanzelf aan en had ik nooit van tevoren kunnen bedenken of zien.
Ik kan meestal niet verder kijken dan de volgende bocht. Zo ben ik in 1991 met man en jonge kinderen terug gegaan naar mijn ouderlijke boerderij, omdat mijn moeder daar graag wilde blijven wonen na het overlijden van mijn vader, en omdat wij geloofden dat we daaraan konden bijdragen. Ik had toen nog geen idee wat ik daar zelf – behalve de zorgtaak voor mijn moeder – te doen zou hebben.
Uiteindelijk bracht deze keuze – die veel weerstand van buiten moest overwinnen – me op een onvermoed pad, dat in 2008 uitmondde in een eigen onderneming samen met mijn man Peter : Centrum Indianenverhalen, voor aardeverbonden spiritualiteit. Ook voor die stap had ik veel moed nodig, maar ik geloofde in de waarde van ons soort werk. En ja, we kunnen nu “zien” wat het mensen brengt.
Dat geeft een groot gevoel van dankbaarheid.
Geloof in wat je doet !
hartelijke groet,
Josien
Dankjewel Josien. Liefdevol wat je schrijft, zowel naar anderen als naar jezelf.