De actuaris als persoonlijkheid in ontwikkeling
Van een actuaris mag verwacht worden dat er een diepgaande technische kennis en kunde aanwezig is op het gebied van financiële analyses, modellen en kansen. Als we dieper graven in de menselijke hersenpan –neem dit niet al te letterlijk- zullen we bij een actuaris ongetwijfeld een of meer hersengebieden kunnen traceren waar dit talent is ontwikkeld, goed wordt onderhouden en keurig gestructureerd is opgeslagen. Aangenomen mag worden dat dit zich afspeelt in de linkerhersenhelft en dat deze meer rationele zaken vooral het IQ aanspreken. Dat dit mooie talent dient te worden gekoesterd, blijvend gevoed dient te worden met nieuwe kennis en dient te worden voorzien van PE punten staat buiten discussie.
Om uit te groeien tot een persoonlijkheid is veel meer (talent)ontwikkeling nodig en dat geldt vanzelfsprekend niet alleen voor een actuaris maar voor ieder mens. Denk aan zichtbaarheid, hoorbaarheid, authenticiteit, goed ontwikkelde communicatieve- en sociale vaardigheden, het nemen van maatschappelijke en morele verantwoordelijkheid, alsmede een zekere belangstelling voor kunst en cultuur. Samengevat zou je kunnen zeggen dat dit de zaken zijn die zich afspelen in de rechterhersenhelft, zeg maar zaken van de emotionele- en de spirituele intelligentie, het EQ en het SQ.
Het is niet voor niets dat de managementgoeroes van deze tijd het belang van het ontwikkelen van het EQ en het SQ zo benadrukken. Als personal coach en counselor zou ik het heel mooi vinden als er evenwicht is tussen de zaken van het hoofd, het gevoel en het hart. Helaas is dat evenwicht er vaak niet.
Vanzelfsprekend komt de ontwikkeling van de bedoelde EQ en SQ talenten en vaardigheden je niet zomaar aanwaaien. Net als voor de actuarissenstudie dient er hard en blijvend aan gewerkt te worden en men dient er de verantwoordelijkheid voor te nemen. Misschien vraag je je af waarom je dit zou doen? Om meer geluk, vrijheid, vrede, levensvreugde en tevredenheid te ervaren en om je leven zin te geven. Grote woorden? Nee, beslist niet. Zelf heb ik deze weg afgelegd en uit eigen ervaring puttend kan ik deze woorden alleen maar bevestigen.
Ik wil er dan ook voor pleiten dat je je als (aankomend) actuaris of actuarieel analist, naast de professionele ontwikkeling, intensief bezig houdt met je persoonlijke ontwikkeling. Hoe dat te doen? Volg eens een leergang persoonlijke ontwikkeling of ontwikkeling van emotionele intelligentie, doe aan improvisatietheater, ga mediteren of volg een leergang over het sjamanisme. Verdiep je in een bepaalde stroming van de kunst en de cultuur, zoals klassieke muziek en literatuur en last but not least schroom niet je te laten begeleiden door een personal coach. In retrospect kan ik zeggen dat ik vooral in de jaren dat ik een leidinggevende positie bekleedde een zekere begeleiding buiten het strikt vaktechnische node gemist heb.
Spreekt dit pleidooi voor persoonlijke ontwikkeling jou aan?
Ik nodig je uit in het onderstaande veld jouw reactie te geven.
Uit het aanbod van Kees’ coaching beveel ik graag personal coaching en/of life coaching aan.
Be the change you want to be and implement the change you want to reach.
Ga terug naar overzicht
Goed stuk Kees!
“Aan een actuaris kun je je geen buil vallen”, placht mijn directeur te zeggen.
Jammer, dat de actuaris zich zo weinig profileert. Ik ken een directeur van een verzekeringmaatschappij die drie keer nodig heeft om het woord “actuariëel” verstaanbaar uit z’n mond te krijgen.
Een actuaris is iemand die met wetenschappelijk gereedschap onzekere gebeurtenissen kwantificeert. Dat doet hij met grote zorgvuldigheid en nauwkeurigheid. Waar de econoom of accountant met het achtereind van het potlood schrijft, slijpt de actuaris nog eens zijn punt. Waar een econoom zegt dat het niet om het rendement gaat maar om de dekkingsgraad, weet de actuaris uit z’n hoofd dat die laatste een afhankelijke is van de eerste. Waar de econoom en de politicus het Nederlandse pensioenhuis liefst willen slopen, denkt de actuaris meer aan een schilderbeurt. Waar de accountant zegt dat in Centraal-Afrika de mensen niet ouder worden dan 45, disconteert de actuaris voor elk cohort (geboortejaar) zorgvuldig de sterfte- en overlevingskansen en reserveert dienovereenkomstig – dat is niet nul.
Behalve zijn expertise kennis op het gebied van financiële wiskunde en demografie – de actuaris is de facto wiskundige – heeft hij een bovengemiddelde kennis van diverse takken van het recht: privaatrecht, fiscaal recht, sociaal verzekeringsrecht. Evenzo van de economische en administratieve vakken (hij kan jaarrekeningen lezen als geen ander) en kent de essenties van automatisering.
Die opleiding is over de hele (Westerse) wereld praktisch hetzelfde, vaak buiten-universitair. De Amerikaanse, Canadese, Duitse, Franse, Italiaanse of Zwitserse actuaris doet niet onder voor zijn Nederlandse collega.
Is er met zo iemand te leven? Heel goed.
Al is hij aan de borreltafel bij tijd en wijle een onuitstaanbaar mens (“Heb je daar ook al verstand van?”) de actuaris is een praktisch mens, en bepaald geen vakidioot.
Wat zijn EQ betreft schat ik de actuaris te neigen naar een voorkeur voor muziek en beeldende kunst. Hij ervaart aan den lijve dat, als hij een middag in een museum heeft doorgebracht de wereld er fysiek anders uitziet als hij weer op straat staat.
Literatuur zal hem te traag gaan – eerder zal de dichtkunst hem aantrekken.
Johann Sebastian Bach sprak naar een toekomstige opdrachtgever over zijn muziek als “meine Mathematik” en ik denk dat het luisteren naar Bach’s muziek voelbaar de grijze cellen weer op orde brengt.
Zeker een uitstekend idee van Kees om “de actuaris” eens voor het voetlicht te brengen – deze veelzijdige functionaris ziet men veel te weinig op de Bühne.
Middelburg, 24 oktober 2012
Jan Karman