Het Griekse drama
Hoogleraar Business Spiritualiteit van de Nyenrode Business Universiteit Paul de Blot (91) schreef afgelopen donderdag 16 juli 2015 een belangwekkende column met de titel ‘ Het Griekse drama ’. Ik neem zijn tekst hier over en voeg er mijn reactie van vandaag aan toe.
Het Griekse drama
Tekst van Paul: “De Europese eenheid is schijnbaar gered. De EU vindt dat Griekenland dankbaar moet zijn, maar de Grieken ervaren de deal als een vernedering. Het gaat daarbij niet om de redding van Griekenland, maar om het veiligstellen van de financiële belangen van de rijke Europese landen en van de banken. Hier werd onderhandeld en besloten door de ministers van financiën, niet door welzijnswerkers. Het tragische is dat de crisis van Griekenland eenzijdig wordt gezien als een geldkwestie en niet als een probleem van het welzijn van mensen. Griekenland heeft niet zozeer geld nodig maar ontwikkelingshulp. De politici van de EU zijn blijkbaar vergeten dat het in de politiek om mensen gaat. Hierbij is geld niet meer dan een middel.
De Griekse beschaving
Het tragische is dat het oude Griekenland de bakermat is van de Europese cultuur, van de democratie, van de Olympiade, van het economisch denken als een ethische houding. De Europese landen hebben hun rijkdom en macht verworven door de koloniale uitbuiting en zijn hun koloniale denkwijze schijnbaar nog niet verleerd. Unaniem maken ze van hun macht gebruik om Griekenland te koloniseren, want nu is Griekenland volledig van hun macht en geld afhankelijk.
Het gaat om mensen
Het is hoopvol dat er ook stemmen opgaan die het drama van Griekenland zien als een menselijk drama en beseffen dat het om mensen gaat. De kinderombudsman van Nederland wees er na zijn bezoek aan Griekenland op dat Griekenland ontwikkelingshulp nodig heeft omdat er zelfs kinderen zijn die honger lijden. Verdere bezuiniging betekent nog meer armoede en honger.
Ook Nederland heeft een stem in dit drama. Denkt onze regering in termen van geld of in termen van menselijkheid? Nu zijn het vooral de ontwikkelingswerkers die Griekenland uit de crisis kunnen helpen, want het gaat om mensen en niet om banken en geld.”
Mijn reactie
“Dag Paul, Dank voor je column. Er zit veel waardevols in je tekst en het doet mij deugd dat je een pleidooi houdt voor de humane kant van het Griekse vraagstuk. Op ‘business spiritueel’ gebied is er in heel Europa nog veel (ontwikkelings)werk aan de winkel, dus ook in Nederland en Griekenland.
Expertise
Griekenland staat financieel zwaar ‘onder water’ en de Griekse (politieke) machthebbers hebben in het recente verleden vele waarden met voeten getreden. Naast overbruggingsgeld heeft het land op cruciale dossiers dringend expertise van andere landen nodig. Om dat ontwikkelingshulp te noemen lijkt me evenwel niet verstandig, omdat een dergelijke predicaat van het land een ontwikkelingsland maakt. Dat lijkt me geen positief signaal naar de Grieken en ook niet het juiste etiket om een doorstart te maken.
Perspectief
In het land investeren en helpen de economie een boost te geven lijkt me een verstandiger weg. Dat betekent dat het vertrouwen (een hele belangrijke waarde) terug dient te komen. Dat kan alleen maar als er een stabiel perspectief voor de langere termijn wordt geboden.
Griekenland en de Europese Unie
Hoe moeizaam ook tot stand gekomen en hoeveel kritiek men erop kan hebben…. Men zou ook kunnen zeggen dat de Europese Unie een ultieme poging doet Griekenland binnen haar gelederen te houden. Dit is mede van belang om geopolitieke – en veiligheidsredenen. Als het aan bepaalde stromingen en schreeuwers in Europa ligt zouden de Grieken allang een trap onder hun achterste hebben gekregen en aan hun lot zijn overgelaten. Het ‘geen cent meer naar Griekenland’ was deze week weer luid en duidelijk hoorbaar.
Hopelijk blijven we in Europa de wijsheid vinden om er samen sterker uit te komen. Groeten, Kees”
Gezien de actualiteit rond ‘Griekenland en de EU’ en het belang van het uitdragen van Paul’s gedachtengoed nodig ik je uit om deze blog te verspreiden en onderstaand jouw reactie te geven.
Ga terug naar overzicht
Onze denkwijze speelt volgens mij op de achtergrond een grote rol. Focus je op (kunnen) ‘hebben’? Of vind je (kunnen) ‘zijn’ belangrijk? Ik mis de balans. Onderhandelingen gaan vooral over ‘hebben’ en dus geld. De kranten staan vol over de gevolgen voor het leven in Griekenland, hun ‘zijn’. Ik mis de verbinding tussen die twee en een mechanisme dat de balans kan herstellen.
Dag Wietske.
Goed punt wat je schrijft. Het Griekenland dossier lijkt mij uitermate complex, alleen al door de vele dimensies die het heeft. Het paradoxale van hetgeen je zegt is dat er eerst een zekere mate van ‘hebben’ nodig is om überhaupt aan ‘zijn’ toe te komen.
Over een paar jaar zal wellicht zelfs blijken dat de huidige situatie in Griekenland model staat voor het failliet van het Westerse denken. De staatsschuld van Amerika bijvoorbeeld is nauwelijks te bevatten, zo groot. En ook Nederland leeft al vele, vele jaren ”op de pof”. De staatsschuld is momenteel € 70 miljard hoger dan de norm en neemt nog jaarlijks toe. Toch verlagen we de inkomstenbelasting binnenkort, hetgeen natuurlijk prettig is voor de welvaart en het welzijn van (hopelijk) de meeste mensen, maar als je even doordenkt is het een heel vreemde gang van zaken die alleen maar wordt ingegeven om er electoraal gewin mee te behalen.
Iedereen die ‘is’, heeft het recht te ‘zijn’.
Wie van allen die ‘zijn’ heeft het recht daarvoor het ‘hebben’ te prediken?
Dag Sara.
Mijn antwoord op je vraag is niemand.
Zoals de werkelijkheid zich evenwel manifesteert zijn er allerlei ‘systemen’ en ‘ismen’ die de mensheid al eeuwen in hun greep houden. Superkapitalisme (macht, geld, bezit) is een hele weerbarstige die het ‘hebben’ van nanoseconde tot nanoseconde predikt. Fanatisme, wantrouwen, discriminatie, xenofobie zijn ‘systemische’ voorbeelden die velen van het recht op ‘zijn’ afhouden. De gruweldaden van IS zijn bijvoorbeeld dagelijks in de pers te horen en te zien.
De discriminatie van de homo’s in Rusland is minder te zien en te horen in de media, maar hemeltergend.
Mensen hebben geld nodig om boodschappen te kunnen doen en zich te voorzien van de eerste levensbehoeften. Daar wordt niet over nagedacht.
De rijken hebben alles. Maar de mensen die het geld het hardst nodig hebben veel minder. In ons land hier zijn er velen die bedelen en/of op straat leven. Geef die mensen eerst eens wat.
Goed geschreven.
Hartelijke groeten….