Het heimwee van de Syrische boer
”Transpersoonlijke coaching”. Een diepe compassie en verbinding voelde ik afgelopen zondag voor de geïnterviewde boer uit Syrië die vanwege de oorlog met IS asiel heeft gezocht in Frankrijk. Hij vertelde over zijn boerderij in zijn vaderland en zijn boomgaard met granaatappel- en citroenbomen. Als aandenken had hij zaden meegenomen die aan het ontkiemen waren in een doosje met wat vochtige doekjes. Als tijdverdrijf was hij bezig een maquette te maken van een door IS vernielde tempel dichtbij zijn boerderij. Het verhaal was doordrenkt van een intense heimwee. Ik vond het zo indrukwekkend dat ik er nog dagen aan gedacht heb.
Veel van mijn blogs zijn gerelateerd aan onderwerpen uit de transpersoonlijke coaching en counseling (tcc), een vorm van coaching die centraal staat in mijn praktijk. Bij transpersoonlijke coaching gaat het erom dat de coachee leert aan het stuur en het knoppenpaneel van zijn/haar eigen leven te gaan staan.
Prepersoonlijk, persoonlijk, transpersoonlijk…
In de tcc worden drie ‘niveaus’ van mentale ontwikkeling onderscheiden: pre-persoonlijk, persoonlijk en transpersoonlijk.
‘Prepersoonlijk’ is de levensfase waarin je opgroeit van kind tot ‘volwassene’. Deze ontwikkeling is fysiek voltooid rond je 20e en mentaal rond je 30e.
‘Persoonlijk’ is het beste te omschrijven als de levensfase waarin ook mentaal sprake is van volwassenheid. In het tcc jargon wordt dan ook wel gesproken over het stadium dat er sprake is van een volwassen ‘ego’.
‘Transpersoonlijk’ is te definiëren als het resultaat van een doorgaande mentale ontwikkeling die ego overstijgend is. Dit is vanzelfsprekend een ontwikkeling die alleen tot verdere mentale ontplooiing leidt als je daarvoor kiest en er de behoefte toe voelt.
Transpersoonlijke coaching / Bewustzijnsverruiming…
Als het gaat om ‘transpersoonlijke coaching’ spreek ik liever over het ontwikkelen en verruimen van je bewustzijn oftewel het, door middel van coaching en counseling, je meer en meer bewust worden (en waar nodig opruimen of oppoetsen) van je drijfveren, missie, levensopdracht, verantwoordelijkheden, angsten, belemmeringen, patronen, (voor)oordelen, waarden, identificaties, mogelijkheden, talenten en van het besef van het ‘niet weten’. Je zou het ook het ontsluiten van je spirituele intelligentie kunnen noemen of het ontsluiten van je rechterhersenhelft waarover ik heb gerept in mijn voorgaande blog http://www.keesvanderstel.nl/ontdek-de-schatten-van-de-rechterhersenhelft/
Wat levert deze bewustzijnsverruiming mij op…
Ik maak het hier persoonlijk, omdat het voor eenieder in de nuances anders kan zijn.
De ontwikkeling levert mij op innerlijke vrede, innerlijke vrijheid, een gevoel tot mijn kern te zijn doorgedrongen, innerlijke rust, liefde voor het leven, een zinvol en liefdevol bestaan, een weten ‘heel’ te zijn.
Zo goed bij mijn gevoel te kunnen komen als in de compassie voor de Syrische boer is voor mij waardevol. Dat maakt mij ‘heel’ en gelukkig, alsmede sterk en vastberaden in waarvoor ik sta en ga in het leven. De transpersoonlijke coaching heeft hier zeker aan bijgedragen.
Mooi en stimulerend als ik onderstaand een reactie van je krijg.
Be the change you want to be and implement the change you want to reach.
Ga terug naar overzicht
Beste Kees
Allereerst, deze pagina werkt niet goed op mijn i-Phone, ‘loopt weg bij elke letter die ik type!’
Wat precies raakt jou? Welke emotie, welke met jou overeenkomende waarde of visie, waarmee identificeer jij je met deze boer?
Wat gun je ons/mij met het lezen van dit blog?
Ik krijg wel inzicht in jouw hoofd (tekst en uitleg) en ik raak nieuwsgierig naar het hele verhaal van deze boer, waarvoor vlucht hij (welke angst), wat hoopt hij te bereiken met deze vlucht?
Hoe/waar kunnen wij vluchtelingen ont-moeten en wat kan ik/kunnen wij betekenen?
Beste Kees, toch aantrekkelijk om zo mee-te-delen.
Liefdevolle groet, Cor
(Vol vanuit het Hart Koers Ervaren)
Ha Cor. Dank voor je comment… nou ja je hebt wat vragen….ha, ha.
Met die i-Phone techniek kan ik je niet van dienst zijn. Als ik bij mijn webbouwer ben zal ik het melden. Wellicht heeft die een suggestie.
Je vragen. Wat mij raakte is de voelbare heimwee. Dat emotioneerde mij. De waarde die ‘in het geding’ was is broederschap. Mijn broeder/medemens heeft heimwee en ik heb daar compassie mee. Ik identificeer me niet met hem. Hij is en ik ben. Er is geen ander. Daar ligt ook de verbinding. Ik heb geen heimwee. Ik ben ‘thuis’ en hij heeft huis en haard moeten verlaten en is gevlucht voor het oorlogsgeweld. Ik voel me met hem verbonden uit medemenselijkheid.
Ik gun jullie/jou mijn blogs te lezen, vooral in het kader van de opdracht in de Post TCC die we vorige week kregen. Niet persé deze blog natuurlijk, omdat ik wel veronderstel dat jij en de andere TCC-ers weten wat er wordt verstaan onder transpersoonlijke coaching en counseling…;-)
Meer informatie over de boer heb ik niet. Het was een kort interview met hem in een programma dat over Frankrijk en de Franse cultuur gaat. Ik weet niet welke angst er in het geding is en ook niet wat hij wil bereiken met deze vlucht. Ik kan er wel naar raden, maar doe dat liever niet. Zie verder mijn reactie op het comment van Muriel.
Ik stel dit contact zeer op prijs. Hartelijke groet, Kees.
Dag Kees,
Mooie blog tekst Kees. Ik hoop van harte dat de Syrische boer veel empathie en compassie mag ervaren waarvan de warmte hem en zijn zaden helpt te wortelen in Frankrijk. Ik mag in mei en juni weer in Frankrijk op pelgrimstocht gaan. Misschien ontmoeten hij en ik elkaar wel. lieve groet, toos
Dankjewel Toos voor je reactie. Ja ik hoop dat de Syrische boer kan wortelen in Frankrijk. Vooralsnog lijkt me dat heel moeilijk voor hem. Wie weet ontmoet je hem of een van zijn lotgenoten. Dat zou mooi zijn. Ik wens jullie veel voldoening en plezier tijdens jullie pelgrimage. Na juni kom je maar weer eens buurten dan praten we weer bij. Oké? Liefs en licht, ook voor Leo. Kees
Beste Kees van der Stel
Enige jaren geleden heb ik in Chicago, waar ik toen woonachtig was, deelgenomen aan een seminar over bewustzijnsverruiming met betrekking tot -met name- de rechterhersenhelft. Dit heeft mij in sterke mate aan het denken gezet over mijn plaats in het leven, de wereld. Daardoor ben mijn onverschilligheid ten aanzien van de gigantische problemen op aarde – honger, oorlogen, rascisme – grotendeels kwijtgeraakt en waarvoor niet aflatende compassie en sterker nog, aktie, in de plaats zijn gekomen. Ik hoop nog eens meer van je te horen. Groet, Bill van Tyull.
Dag Bill. Dank voor je reactie. Ik wens je veel wijsheid en sterkte bij je zinvolle bezigheden. Hartelijke groet, Kees.
Kees, ik heb je tekst gelezen en ik wil je snel een feedback geven. Ik lees over jouw kennis, doelstellingen en jouw persoonlijke ervaring en beleving, maar wat er in deze blog niet is is de “wij”. Je spreekt over verbinding voor de Syrische boer die jij hebt gecreëerd van binnen bij jou, maar de lezer voelt in deze blog niet dat je betrokkenheid voelt bij hem, of beter gezegd bij een collectief ‘krijgerschap’. Kortom, ik voel jouw compassie en betrokkenheid voor de Syrische boer, maar ik voel in deze blog je liefde en betrokkenheid niet voor de mensen die je wilt coachen. Ik denk dat deze feedback heel kostbaar kan zijn voor jou hier en nu, en daarom stuur ik die op. Ik zou willen voelen dat iemand ons met liefde en leiderschap wil meenemen op avontuur, dàn zou ik denken, hier gebeurt iets leuks waar ik bij wil zijn, ik wil hierbij horen.
Veel plezier met het verder exploreren van de draagwijdte van jouw blog, van jouw draagwijdte,
Muriel
Lieve Muriel,
Dank voor je feedback. Ik ben het met je eens. Er zit een zekere onevenwichtigheid in deze blog. Daar ben ik me bewust van.
Ik had het verhaal van de Syrische boer eerst aan het einde van de blog gezet. Dat had ik beter zo kunnen laten. Ik zocht evenwel naar een pakkende titel zodat de ontvangers van de blog ‘getriggerd’ worden de blog te lezen. Als ik de titel Transpersoonlijke Coaching had gebruikt zou zeker niemand het lezen. Nu ik anders heb besloten zit ik met de gebakken peren…..;-). Natuurlijk heb ik alle liefde en betrokkenheid voor de mensen die ik wil coachen. De volgende keer beter….
Een blog over een ‘collectief krijgerschap’ (wij) zou te vroeg zijn. Dat is me nog te vers. Dat laat ik bezinken. Ik breng mijn coachees wel al vele jaren met empathie, rapport en dienstbaarheid naar een ‘individueel krijgerschap’. Alleen noem ik dat voor de leesbaarheid: ‘Jijzelf aan het stuur en het knoppenpaneel van je eigen leven.’ Een uitdaging is of ik een van degenen ben die ‘ons’ met liefde en leiderschap wil meenemen op een leuk avontuur… ;-). Wie weet wat er zich ontvouwt.
Nogmaals dank en liefs. Kees
Kees,
Mijn vader moest als soldaat (1948-1949) naar Indië.
Gruwelijke herinneringen, vriendschap met zijn Sobats was intens, voor het leven op elkaar aangewezen. Na de dood van mijn vader zijn mij dingen duidelijk geworden. Pijn, schaamte, angst zijn niet bij ons als kinderen weg te houden, door er thuis niet over te praten. Met elke vezel konden we voelen dat herinneringen van Pa te vreselijk waren om over te praten. Na de oorlog kwam Pa thuis en trouwde met mijn moeder. Zijn besluit rozenkweker te worden stond vast. De rest van zijn leven stond in het teken van zijn liefde voor de natuur. Rozenkweker is hij niet geworden, wel een lieve zorgzame vader, tuinder, azaleakweker, tulpenkweker, chrysantenkweker, hovenier, tuinier en grafdelver op de begraafplaats. Ik hoef niet uit te leggen dat zijn liefde voor de prachtige natuur op Java, voor eeuwig door mijn aderen stroomt. Nu snap ik iets van mijn missie, onze natuur doet universele poging om ons door alles heen blijvend te laten herinneren aan Natuurlijke Liefde. Mijn (onze) missie is bewust te zijn en blijven van onze liefdevolle natuur, telkens weer opnieuw onze Koers Ervaren.
Dag Cor. Indrukwekkend verhaal over je vader en zijn liefde voor de natuur en mooi dat dit zo ook door jouw aderen stroomt. In 1986 waren Edgar en ik op vakantie in Indonesië. We waren op Java, Sumatra en Bali. Inderdaad zeldzaam mooi daar. De vele groen schakeringen zijn me altijd bijgebleven. Helder die verbinding met je missie. Natuurlijke Liefde….liefdevolle natuur….authenticiteit. Het enige echte…. Dank dat je dit wilt delen.
Interessant!
Iedereen heeft zo zijn eigen herinneringen.
Mooi geschreven.
Hartelijke groeten,
Ike
Ha Ike, Dank voor je reactie. Altijd leuk om te lezen.